Διαβάστε σήμερα..

"

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Η ζώσα ανάμνηση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου

«Αν ζούσε ο Χριστόδουλος, δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε». Μια φράση που δεν έχει πάψει να επαναλαμβάνεται από τους πρώτους κιόλας μήνες από την εκδημία του χαρισματικού ιεράρχη, ο οποίος ενέπνευσε τους Ελληνες, ζέστανε τις καρδιές τους με το μήνυμα της αγάπης του Κυρίου και φλόγισε τις συνειδήσεις με το πατριωτικό πυρ που έκαιγε και τον ίδιο.
Πηγή : Δημοκρατία


Συμπληρώθηκαν εννέα χρόνια και μία ημέρα από τότε που ακούστηκε το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του, αλλά η θύμησή του είναι ζώσα, η επιρροή του πιο ισχυρή από εκείνη που ασκούν οι ανούσιες πράξεις και τα κούφια λόγια πολλών ζώντων.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος δεν ήταν ένας από τους πολλούς. Συνδύαζε την οξύνοια και την ευθυκρισία με έναν πηγαίο συναισθηματισμό. Η ίδια η στόφα του «μιλούσε» στον νου και στην ψυχή του λαού, ο οποίος ανταποκρινόταν στα καλέσματα του ιεράρχη.

Στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία μόνο ο Χριστόδουλος μπόρεσε να ενεργοποιήσει τόσο μεγάλες μάζες και να ξεσηκώσει την κοινωνία για ζητήματα αμιγώς πνευματικά, υπαρξιακά. Ο Χριστόδουλος είχε διαγνώσει από νωρίς τις ασθένειες της εποχής μας και τα συμπτώματα που οι περισσότεροι «μπροστάρηδες» αντιλαμβάνονται με καθυστέρηση εικοσαετίας.

Χαρακτηριστικό της διορατικότητάς του είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την ομιλία του στη λαοσύναξη που έγινε στην Αθήνα, στις 21/06/2000, και είχε ως θέμα την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες:

«Εμείς λοιπόν θέλουμε και την πρόοδο και την παράδοση, γιατί πιστεύουμε ότι η πρόοδος είναι απαραίτητη για την ευημερία του λαού μας, αλλά και η παράδοσή μας είναι τζιβαϊρικόν πολυτίμητον! [...] Δεν αποδέχεται η Εκκλησία μας το πολιτισμικό μέρος της παγκοσμιοποίησης, που αποβλέπει στην ομογενοποίηση των λαών, στην ισοπέδωση των παραδόσεων, στην εκπόρθηση των ιδιαιτεροτήτων κάθε λαού, ώστε να επικρατήσει ένα και μοναδικό μοντέλο ζωής με ανθρώπους κλωνοποιημένους και αρνητές της Ιστορίας τους.

Η απάντηση της Εκκλησίας στην παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο η άμυνα για την εθνική μας ταυτότητα· είναι κυρίως η πρόταση της οικουμενικότητας και καθολικότητας της Εκκλησίας στο πνευματικό επίπεδο. Οποιος νομίζει ότι γίνεται Ευρωπαίος μέσα από την ομοιομορφία και από την ισοπέδωση πρέπει να γνωρίζει ότι είναι καταδικασμένος να είναι Ευρωπαίος δεύτερης κατηγορίας, φτωχός συγγενής της Ευρώπης, κακέκτυπο σύγχρονου Ευρωπαίου πολίτη. [...] Δεν ανεχόμαστε να γίνουμε απλοί καταναλωτές αγαθών και η κοινωνία μας να γίνει ένα απέραντο χρηματιστήριο.

Αυτό δεν θα γίνει όσο η Εκκλησία μας, εδώ, στη μεγάλη πατρίδα μας, μαζί με τις υγιείς πνευματικές δυνάμεις του τόπου συνεχίσουν να αναπτύσσουν την ευεργετική τους επιρροή στον λαό και να τον προφυλάσσουν από κακοτοπιές και ολισθήματα».

Αιωνία του η μνήμη!
Recommended Post Slide Out For Blogger