Πρέπει νά προσευχόμεθα μέ ἁπλότητα καί φυσικότητα. Σάν νά κουβεντιάζουμε. Νά μήν ἀφήνουμε ποτέ τήν ἀνάγνωσή μας νά καταντάει μηχανική. Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ δουλειά.
Πολλή δουλειά. Συνεχής καί ἀδιάκοπη δουλειά. Ἐπίμονη δουλειά.
Δουλειά ἐπάνω στόν ἑαυτό μας.
Καί νά παρακαλοῦμε: «Δίδαξέ με, Κύριε, νά προσεύχομαι. Δέν ξέρω νά προσεύχομαι». Αὐτός ὁ στεναγμός, αὐτός ὁ λυγμός, πρέπει νά βγαίνει χρόνια ἀπό τό στόμα μας.
Καί ὁ Κύριος θά μᾶς ἐπισκεφθεῖ.
Πηγή : Αντέχουμε