Διαβάστε σήμερα..

"

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Σκέψεις του Γ. Σωφρόνιου για τον Αγ. Σιλουανό.

Για το κάλλος του κόσμου.
Το κάλλος του ορατού κόσμου ενθουσίαζε την ψυχή του Γέροντα. Αυτό τον ενθουσιασμό του δεν τον εκδήλωνε όμως με χειρονομίες ούτε με στάσεις του σώματος. Μπορούσες να τον αντιληφθείς μόνον από την έκφραση του προσώπου και από τον τόνο της φωνής του. Μ’ αυτό το συγκρατημένο και καθόλου επιδεικτικό ύφος γινόταν ακόμα πιο αισθητό το βάρος του βιώματός του. Συγκεντρωμένος στον εσωτερικό άνθρωπο, πρόσεχε λίγο τον εξωτερικό κόσμο. Όταν όμως έστρεφε το βλέμμα του στην ομορφιά του κόσμου, έβρισκε μια νέα αφορμή να θεωρήσει τη δόξα του Θεού και να ξαναστρέψει την καρδιά στο Θεό.
Στο σημείο αυτό έμοιαζε με τα παιδιά· όλα του προκαλούσαν έκπληξη. Σωστά παρατηρεί στις σημειώσεις του πως όποιος έχασε τη χάρη δεν αισθάνεται όπως πρέπει την ομορφιά του κόσμου και τίποτε δεν του κάνει εντύπωση. Όλη η ανείπωτα θαυμάσια δημιουργία του Θεού δεν τον συγκινεί. Αντίθετα, όταν η χάρη του Θεού είναι με τον άνθρωπο, τότε όλα τα πράγματα του κόσμου είναι μια έκπληξη για την καρδιά, εξαιτίας της ασύλληπτης ομορφιάς του. Κι η ψυχή διαβαίνει από τη θεωρία του ορατού κάλλους στην κατάσταση που αισθάνεται την παρουσία του ζωντανού Θεού αισθητή σ’ όλα τα κτίσματα.
Έβλεπε ο Γέροντας τα σύννεφα, τη θάλασσα, τα βουνά, τα δάση, τα λειβάδια, τα δέντρα, και θαύμαζε την ομορφιά τους. Έλεγε πως είναι ακόμα και σ’ αυτό τον ορατό κόσμο μεγαλόπρεπη η δόξα του Δημιουργού· το να δεις όμως με το Άγιο Πνεύμα τη δόξα του ίδιου του Κυρίου, αυτό είναι ασύγκριτο θέαμα που ξεπερνά κάθε ανθρώπινη φαντασία.

Για την αναζήτηση του Θεού.

Ο Γέροντας είχε μια ιδιότυπη ιδέα, πως μπορεί ν’ αναζητήσει το Θεό μόνον εκείνος που Τον γνώρισε και μετά Τον έχασε. Είχε την γνώμη πως κάθε αναζήτηση του Θεού ακολουθεί οπωσδήποτε κάποια εμπειρία του Θεού.
Ο Θεός δεν ασκεί βία στον άνθρωπο, αλλά στέκεται με μακροθυμία δίπλα στην καρδιά και περιμένει ταπεινά πότε θα Του ανοιχθεί αυτή η καρδιά. Ο ίδιος ο Θεός αναζητεί τον άνθρωπο, πριν Τον αναζητήσει ο άνθρωπος. Κι όταν, στην κατάλληλη στιγμή, εμφανιστεί ο Θεός στον άνθρωπο, τότε μόνο γνωρίζει ο άνθρωπος το Θεό στο μέτρο που του δόθηκε και μόνο τότε αρχίζει ν’ αναζητά το Θεό, ο οποίος κρύβεται από την καρδιά.
Έλεγε ο Γέροντας: «Πώς θ’ αναζητάς κάτι που δεν έχασες; Πώς θα ζητάς κάτι που δεν γνωρίζεις καθόλου; Η ψυχή όμως γνωρίζει τον Κύριο και γι’ αυτό τον αναζητεί».

Για την ενότητα του πνευματικού κόσμου και το μεγαλείο των αγίων.
Την ζωή του πνευματικού κόσμου ο Γέροντας την αντιλαμβανόταν σαν κάτι ενιαίο. Κι αυτή η ενότητα κάνει κάθε πνευματικό φαινόμενο ν’ αντανακλά αναπόφευκτα στην κατάσταση όλου αυτού του κόσμου. Έτσι, αν το φαινόμενο είναι αγαθό, τότε όλος ο κόσμος των αγίων πνευμάτων, «όλοι οι ουρανοί» χαίρονται -και αντιθέτως, αν είναι κακό, θλίβονται. Παρόλο που κάθε πνευματικό φαινόμενο αφήνει αναπόφευκτα τη σφραγίδα του σ’ ολόκληρη την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου, η λεπτή διαίσθηση, για την οποία μιλούσε ο Γέροντας, προσιδιάζει κυρίως στους Αγίους. Αυτή τη γνώση, που ξεπερνά τα στενά ανθρώπινα όρια, την απέδιδε στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Η ψυχή «βλέπει» με το Άγιο Πνεύμα όλο τον κόσμο και τον αγκαλιάζει με αγάπη.
Ο Γέροντας ήταν βέβαιος πως οι Άγιοι ακούουν τις προσευχές μας. Έλεγε πως αυτό είναι φανερό από τη διαρκή πείρα της επικοινωνίας με τους Αγίους στην προσευχή. Αυτό το χάρισμα το παίρνουν οι Άγιοι «εκ μέρους» ήδη εδώ στη γη από το Άγιο Πνεύμα, μετά την κοίμησή τους όμως το χάρισμα αποκτά ασυγκρίτως μεγαλύτερη διάσταση.
Μιλώντας γι’ αυτό το ιδίωμα των Αγίων, που τους κάνει αληθινά όμοιους με το Θεό, ο Γέροντας θαύμαζε την απεραντοσύνη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο.
«Ο Κύριος αγάπησε τόσο τον άνθρωπο, ώστε του έδωσε το Άγιο Πνεύμα και με το Άγιο Πνεύμα ο άνθρωπος έγινε όμοιος με το Θεό. Όσοι δεν το πιστεύουν αυτό και δεν προσεύχονται στους Αγίους, αυτοί δεν γνώρισαν πόσο αγαπά ο Κύριος τον άνθρωπο και πόσο τον εξύψωσε».
 
Πηγή: Θησαυρός γνώσεων και ευσεβείας
Recommended Post Slide Out For Blogger